راز من هستی و من هم نگهت میدارم

دیگه برام مهم نیست این وسط مقصر کیه. دنبال مقصر گشتن از اول هم اشتباه بود. بدون شک کسی این وسط بی تقصیر نیست. فقط میمونه اینکه تقصیر کی بیشتر بود. که اون هم به دلیل اینکه نمیتونم همه مسائل رو بدونم، پس نمیتونم در این مورد هم چیز قابل قبول و عادلانه ای بگم.

این مسئله دیگه برام حائز اهمیت نیست. فقط دلم میخواد این حال جهنمی تموم بشه. خسته شدم. عشق و دوست داشتن، حال جهنمی نیست. دردناکه بخصوص وقتی نباشه! ولی جهنمی نیست. وقتی جهنمی میشه که دیگه عشق و دوست داشتن نباشه. راستش اینه که توی دلم یه نفرت به وجود اومده. نه نفرت نسبت به یه شخص. بلکه نسبت به یه سری اعمال! ولی اگه همین اعمال از کسی سر بزنه، کافیه تا حس کنم از اون شخص هم متنفرم.

دارم کم کم حس میکنم که برگشتنت، شاید نتونه چیزی رو حل کنه. شاید اصلا خوشحال هم نشم! حتی ممکنه با تو و خودمم لج کنم! نه بتونم بزارم بری و نه باز در کنار خودم قرارت بدم! ولی بدون شک، برنگشتنت، خوبم نمیکنه! ویران ترم میکنه. من میترسم و تو هم بترس از روزی که برگشتنت، خوشحالم نکنه! از روزی که نه بخوام تو تووی زندگیم باشی و نه هیچکس دیگه! از روزی که لج کنم و هردوتامونو به گریه بندازم! درسته گفتم دنبال مقصر نیستم. اما اگه قرار باشه واسه این حالِ بدم یه مقصر پیدا کنم، قطعا تویی! دیگه در مورد جزییات و کمیاتش چیزی نگم بهتره.

باید با این حس درونیم تکلیف خودمو مشخص کنم. با این نفرت. نه میذاره رهات کنم و نه عاشقانه منتظرت باشم. دائما منو به تو متصل نگه میداره. گاهی که ازت دور میشم، منو به سمتت میکشه. و وقتی دارم بهت نزدیک میشم، با یادآوری یه خاطره یا یه حرف، منو ازت دور میکنه و من مثل پاندول یه ساعت دائما در حال رفت و آمدی سرگردانم بدون اینکه به جایی برسم!

باز هم چله نشینی پیشه کردم. میخوام از خدا کمک بخوام. دوست ندارم از کسی که واقعا دوستش دارم و عاشقانه ترین دعاهامو در حقش میکنم، کینه ای به دل داشته باشم. و از طرفی نمیخوام دل خودمو بسپرم دست کسی که قدرش رو ندونه. میخوام پایبند باشم چون چیزی که ازش مطمئنم، اینه که واقعا عاشقتم. به گفته هریت بیچر استو، هیچوقت نمیشه فهمید چقدر عاشقی، مگه زمانی که بخوای دیگه عاشق نباشی! من تلاشمو کردم و نشد! هر چقدر بیشتر تلاش کردم، بیشتر فهمیدم که نمیشه! تنها چیزی که عایدم شد این بود که فهمیدم چقدر دوستت دارم! نمیخوام در موردت اشتباه فکر کنم.  بهتره اول تکلیف خودمو با این نفرت مشخص کنم. تا ببینم آیا واقعا تنهایی انتخاب منه یا اجبارِ من! خدایا توکل بر خودت...

این بازگشت حق ماست. بهت دچارم مثل یه دشت به باد. اگر در دشت بادی نوزه و گندمزارها موجی نداشته باشن، هویت دشت به خطر افتاده. من رو با تو میشه شناخت عزیزترینم. کمکم کن، چرا که هنوز عاشقانه دوستت دارم...
محاله یه روزی، قلب یه نفر به عشق یکی دیگه روشن شده باشه و بشه این شعله رو خاموش کرد! تلاش بی فایده ست! وقتی یکی بهت محبت میکنه یا به یکی محبت میکنی، اگه این محبت فهمیده بشه، نمیشه کاری کرد! "دچار" یعنی همین!